Soms krijgt voeding op school de vorm van een poster. Of een projectweek. Een themahoek, een gastles, een goedbedoelde flyer. En dat is waardevol, natuurlijk. Maar het is niet genoeg.

Want sommige kinderen eten alleen gezond als het onderwerp van de dag is. Als het op het rooster staat. Als het speciaal is.

En juist dat is het probleem.

Het moment dat je niets plant

Op dinsdagochtend komt er een kind binnen met nat haar. Op donderdag is de boterham vergeten. Vrijdag ligt er een berg gymtassen in de hal. Niet elke dag is overzichtelijk. Niet elk gezin is op tijd. Niet alles lukt.

Maar als er dan wél fruit op school ligt, op dezelfde plek, op hetzelfde moment, is er één ding dat niet verschuift.

Geen lesdoel. Geen thema. Gewoon iets dat er altijd is.

Zonder dat je het benoemt

Misschien komt er geen kringgesprek. Misschien hangt er geen poster boven de fruitschaal. Maar er ontstaat iets anders: herkenning. Rust. Vertrouwen.

Kinderen die weten dat er iets gezonds voor hen klaarstaat, elke dag weer, zonder voorwaarden of uitleg, gaan iets voelen. Dat het normaal is. Dat het bij school hoort. Dat het bij henzelf hoort.

De plek waar het stil werkt

Gezonde voeding is niet iets wat je kinderen moet uitleggen. Het is iets wat je ze kunt laten meemaken. Niet op vrijdagmiddag, maar op maandagochtend. Niet als uitzondering, maar als ritme.

Geen project dus. Maar een omgeving. Een gewoonte.

Een keuze die je als school elke dag opnieuw maakt zonder dat je er steeds over hoeft te praten.

En misschien is dát wel de krachtigste boodschap van allemaal.